ஆணென்ன பெண்ணென்ன...

கல்தோன்றி மண்தோன்றா காலத்தே முன் தோன்றிய மூத்த குடிக்கும் முந்தைய குடியை லைட்டாக எட்டிப்பார்த்தால் அங்கும் சிதறிக்கிடக்கும் சண்டையில் பிய்ந்த சடைமுடி.

என்னதான் "அவ இல்லாம எனக்கு வாழத்தெரியாதா" எனவும், "இவனில்லாட்டி சூரியன் உதிக்காதா" எனவும் இரு சாரார்களும் விசுப்பட க்ளைமாக்ஸ் டயலாக் அடித்தாலும்  ஒரு சோம்பேறி ஞாயிறு மதியமோ, மழை நாளின் குளிர் நிறைந்த காலை ஏழு மணியோ அல்லது பின்னிரவின் பேரமைதியில் 3பாய்ண்ட் வால்யூமில் ஒலிக்கும் இளையராஜாவின் வயலினோ இவர்களின் உறுதியை, அழுத்தைத்தை டபுல் ஆம்லேட்டாக கலைத்துவிடும்.

பெரும்பான்மையான சண்டைகளில் திரும்பத்திரும்பப்பேசுற நீ என வருவது "என்னப்புரிஞ்சுக்கவே மாட்டியா?"
முப்பது வருசம் ஒன்னாச்சேந்து குப்ப கொட்னவனும், குட்டி கொட்னவளும் அதத்தான் சொல்றாங்க, முந்தா நேத்து காதோல் மலர்ந்த கன்னிக்காதலர்களும் அதயேதான் சொல்றாங்க.

இவங்க சொல்ற வார்த்ததான் ஒன்னே தவிர சொல்ல வர மேட்டர் வேற. பெண்கள் எதிர்பார்ப்பது தன்னை உணரும் ஒருவரை. ஆண்கள், தன்னைப்புரிந்துகொள்ளும் ஒருவரை. தலைபோற காரியமா இருந்தாலும் பெண்ணுக்கு பேசிட்டா போதும், அந்த உணர்வக்கடத்திட்டதா அவ நினைப்பா. பதிலுக்கு அவ எதிர்பார்ப்பது பிரச்சினைக்கான தீர்வு அல்ல. எவ்ளோ பெரிய பிரச்சினைன்னாலும் அதுக்குத்தீர்வுகாண பெண்களால் முடியும். தன்னையே கிழிச்சு புது உயிரத்தர பொண்ணுக்குக்கேவலம் இந்த புறப்பிரச்சனைகளுக்கான தீர்வா தெரியாது?

இதை அறியாம (உணராம, to be precise) ஆண்கள் தீர்வு சொல்ல முனைய, அதை எதிர்பார்க்காத பெண் தேமேன்னு இருக்க, இதப்பாத்து ஆணுக்கு கோபம் வர, வாக்குவாதம் வளர்ந்து வெளக்குமாத்தடியில வந்து நிக்கும்.

இதேபோல் ஆண்களுக்கு ஆபீசிலோ, பஸ்ஸிலோ, கடையிலோ, எங்கெங்கோ எவனெவனோ தாலியை அறுத்து விட்டிருப்பான். அவர்களை எதிர்த்துப்பொங்கவும் முடியாமல் (பொங்கினால் குடும்பம், வருமானம் பாதிக்கப்படலாம்) விழுங்கவும் முடியாமல் தத்தளித்துக்கொண்டு இதை எப்படி சமாளிப்பது என்ற யோசனையில் தன்னை மறந்து உட்கார்ந்திருக்கும்போது மனைவி வந்து கேட்பார், "என்னாச்சு, ஏன் உம்முன்னு இருக்கீங்க?", மேனேஜர் "நீயெல்லாம் எங்க உருப்பட, ஒன்னையும் நம்பி ஒருத்தி கல்யாணம் பண்ணிருக்கா பாரு" என்ற ரேஞ்சில் ஆபீசில் செய்த பிரசங்கத்தை சொல்லி அழவும் ஈகோ தடுக்கும். "ஒன்னுமில்ல" என்ற ஒற்றை வார்த்தை வந்ததும், "முந்தி மாதிரி இல்ல நீங்க, ரொம்ப மாறிட்டீங்க, ப்லா ப்லா ப்லா" என மூக்குறிஞ்ச, இவர் பொங்க, மீண்டும் வெளக்குமாத்தடியில் வந்து நிற்கும்.

ஆண் தன் புரிதலின் மூலம் பெண்ணை உணர்தலும், பெண் தன் உணர்தலின் மூலம் ஆணைப்புரிதலுமே இருவரின் தேவை. Though it sounds so simple, it is actually not, but yes, in fact.

இதில் உள்ள சிறு நகைமுரண், ஆண்கள் முன்னாள் பிரதமர் போல, பேசாமல் சாவடிப்பர். பெண்கள் இந்நாள் பிரதமர் போல, பேசியே... (சாவடிப்பர்னு சொன்னா தே.பா சட்டம் பாயலாம் ஆதலால் அது வாசகரின் தேர்வுக்கு விடப்படுகிறது).

பெண்கள் விரும்புவது சொல்லைக்கூட இல்லை. ஒரு சிறு செய்கை. நான் இருக்கேன் என உத்திரவாதமளிக்கும் ஒரு சின்ன gesture. ஒரு முத்தமோ, முதுகில் சின்ன tapபோ, ஒரு ஸ்மைலோ போதும். உள்ளுக்குள்ள 250 ஸ்பேர் பார்ட்ஸ்ல ஓடாததா இந்த எலுமிச்சைல ஓடும்னு கேட்டாக்கா, ஆமா ப்ரோ. ஓடும். அவ்ளோ பெரிய சூரியன் நாள் முழுக்க எரிஞ்சும் பத்தவெக்க முடியாத மூங்கில் காடு, சின்ன தீப்பொறியில பத்தும். பத்த வைங்க.

சுய முன்னேற்ற நூல்கள் படிச்ச அடுத்த மூணு நாளைக்கு ஒடம்பெல்லாம் முறுக்கேறி பாஸ்ட்டிவ் vibeல எல்லாமே மாறினதாத்தோணும். அதுபோல இந்தக்கட்டுரையப்படிச்சதும் இன்னிக்கு சாங்யாலமே "டாஆஆர்லிங்"னு போய் கட்டிப்புடிச்சு முத்தா வெச்சிங்கன்னா, "என்ன தப்பு பண்ணிட்டு வந்துருக்கோ தெரியல, இப்புடி ஓவர் பீலிங்சாவுதுன்னு" டவுட் பண்ணுவாங்க. அதனால எப்பவும் போல உர்ர்ர்ர்ருன்னே இருங்க. தினமும் கொஞ்சங்கொஞ்சமா உர்ர்ர்ர் - உர்ர்ர் - உர்ர் - உர்ன்னு கொறஞ்சு உ- உம் - உம்ம் - உம்ம்ம்மான்னு மாறுங்க. Slow and steady wins.

கடைசியா ஒன்னே ஒன்னு. காதல் மறுக்கப்படுறதவிட மறக்கப்படுறது ரொம்ப ரொம்பக்கொடூரம். அந்த தண்டனைய எதிரிக்கே கொடுக்கக்கூடாது. நம்மோடயே நகமும் சதையுமா இருக்கவங்களுக்கா கொடுக்கணும்?