அலுவலகத்தில் நம்
உழைப்பைத் திருடுபவனை
அடே தேவுடியாப்பயலே எனக் கேட்க முடிவதில்லை
குனிந்து நிமிர்ந்து கொங்கிடைக்கோடு காட்டி
மேனேஜரிடம் போட்டுக் கொடுப்பவளை
அடி அவுசாரியே என இழுத்து ஓர் அறை வைக்க முடிவதில்லை
நினைத்த நாளில்
நினைத்த நேரத்தில்
இன்று எனக்கு ஓய்வு என அறிவிக்க இயல்வதில்லை
பைசாப் பெறாத
சோசியல் மீடியாச் சண்டைகளில்
பங்கெடுத்து நேரம் போக்கும்
சொகுசு கிடைப்பதில்லை
படித்து முடித்து
வேலைக்குச் சென்று
கிரிடிட் ஆனதும்
சொற்ப நேரம் தங்கும் கைநிறையச் சம்பாதிக்கும்
வாழ்க்கையில் கிடைத்த ஒரே
சுதந்திரம்
அவ்வப்போது வாங்கிச் சாப்பிடும் ஆல்பகடாவும்
அர்த்த ராத்திரியில்
ரெண்டு ஸ்பூன் வாயிலள்ளிப்போடும்
பால் பவுடரும் தான்.
Comments
Post a Comment
Pass a comment here...