ச பா சா

       வெகுநாளைய கனவுகளில் ஒன்று மார்கழி சீசன் கச்சேரி பார்க்க வேண்டுமென்பது. இந்த வருடம் டபுள் தமாகாவாய் L.சுப்ரமணியன் & உஸ்தாத் அம்ஜத் அலிகான் மற்றும் பாம்பே ஜெயஸ்ரீயின் (மும்பை இல்லியா?) கச்சேரிகளை நேரில் காண வாய்த்தது. அப்துல்காதருக்கும் ஆலாபனைக்கும் என்னாங்கடா லிங்குசாமின்னு நானும் யோசிச்சேன். சல்மான் கான் ராஜபக்ஷேக்கு பிரச்சாரம் பண்ணது, திடுதிப்புன்னு தோணி (தோனியா தோணியா? im weak in cricket) ரிட்டயர் ஆனது, கமல் ஏன் கேபி சாவுக்கு வரலங்குறது போன்ற இன்னபிற ஹாட் டாபிக்கில் மக்கள் பிஸியாய் இருப்பதாகத் தெரிவதால் அப்துல் காதர் ஆண்ட்ரியா தொடர்புகளை யாரும் கண்டுக்கிட மாட்டாங்கன்னு ஒரு கெஸ்.

      நாரத கான சபா(ரிஜிஸ்டர்டு)விலே நேற்று மாலை 4 மணி கச்சேரிக்கு, பிரபல டுட்டர் குடும்பத்தினரான அமாஸ் அம்மா, ஷேகர் சார் மற்றும் அவரின் ஷே’ஹட்டான நியந்தாவோடு மிகஷ்ஷார்ப்பாக 3.15க்கெல்லாம் சென்று விட்டோம். அதற்கே பார்க்கிங் கிடைக்கவில்லை. எண்ட்ரியில், ”பாம்பே ஜெயஸ்ரீ கச்சேரிக்கு இவ்ளோ லேட்டாவா வருவீங்க?” என்றார்  வாட்ச்மேன் (டேய், நான் எக்சாமுக்கே, ஆரமிச்சு பத்து நிமிசம் லேட்டாத்தாண்டா போவேன், முக்கா மணிநேரம் முந்தி வந்தது லேட்டா?).

      கழுத்துவரை போர்த்திய ஸ்லீவ்லெஸ் வகை ஜாக்கெட் போட்டிருந்த ஆண்ட்டிகள் ஒரு புறம், தள்ளாத வயதானவர்கள் ஒருபுறம், உட்கச்சையில்லாததால் ’குதிக்குது குதிக்குது முயலுக்குட்டி’களைச் சுமந்த Gen2014 ஒரு புறமென கூட்டமே ஒரு மினி ஜுகல் பந்தியாய் இருந்தது. Almost கிமு வயதான கிழவிகூட ரேஸர் ஷார்ப் இங்லிஷ் பேசியது கிலியேற்படுத்தியது. எதுக்கு வம்பென்று அமாஸ் அம்மாவோடு நியூமராலஜியும் டெர்மடாலஜியும் பின்னே பெர்முடா ஜியாலஜியும் என்று வசதியாக மடை திருப்பிக் கொண்டேன்.

      சரியாக 4 மணிக்கு திரை உயர்த்தப்பட்டு பாம்பே ஜெயஸ்ரீ குரல் அரங்கை ஆக்குப்பை செய்தது. [குறிப்பு: 3.45க்கே அரங்கு நிறைந்தும் (balcony too), ஆங்காங்கே கதவோரத்திலும் மக்கள் நின்று கொண்டும், போதாக்குறைக்கு மேடையின் இரு புறமும் சப்ளாங்கால் போட்டும் மக்கள்கூட்டம் அமர்ந்திருந்தது. இத்தனைக்கும் entry fee உண்டு. சிலபல இலக்கிய புத்தக வெளியீட்டு விழாவுக்கு இலவச அனுமதி, டீ டிபன் கோட்டர், கவர்ச்சிக்கு நடிகர் நடிகையரை மேடையிலேற்றியும் கூட்டமின்றி செல்ஃப் எடுக்காததால், தமிழ்நாடு வாழவே வக்கற்றது என  agressiveஆக  சாபம் கொடுக்கும் transgressive ரைட்டர்களை நினைத்துக்கொண்டேன். எதைக்கொண்டாடனும், எதைத்தூக்கிப்போட்டு மிதிக்கனும் என்பதில் மக்கள் மிகத்தெளிவாய் இருக்கின்றனர்.]

      ஜெயஸ்ரீ பாடப்பாட ஆடியன்ஸ் பலர் நோட்ஸ் எடுத்தனர், தொடையில் தட்டி தாளம் போட்டனர். (இசையின் இன்ப ) வெள்ளத்திலே மூழ்கினால் தன்னாலே காலை அசைப்போமே, அதுபோல உணர்ச்சி மிகுதியில் நானும் (என்) தொடையில் தட்டிக் கொண்டிருக்க, சற்று நேரத்தில்தான் ஒன்று புலப்பட்டது. ஹாலின் மொத்தக் கூட்டமும் synchronousஆகத் தாளம் தட்டிக்கொண்டிருக்க, நான் மட்டும் asynchronousஆக குருட்டடி குஞ்சிதபாதம் ரேஞ்சில் தட்டிக்கொண்டிருந்தேன். யாருவே இவன் கோமாளி என யாரும் கவனிக்குமுன் உசாராய்டுறா சூனா பானா என்று ஒருமையுள் ஆமை போல் கைகளை அடக்கி காலை மட்டும் ஆட்ட, நரம்பு தளர்ச்சியோவென ஷேகர் சார் பரிதாபமாகப்பார்த்தார்.

      நித்யஸ்ரீ பாடிய பாடல்களில் மிகவும் பிடித்தது டுமக்கு ஜலத்து ராம (அப்டிதான் காதில் விழுந்தது) பாடல்தான். கர்நாடிக் போல தெரியவில்லை. கொஞ்சம் வித்தியாசமாக இருந்தது. சங்கராச்சாரியாரைப் பாடிய பாடல் second most favorite. இதில் முக்கியமாய்ச் சொல்ல வேண்டியது வயலின் & மிருதங்கம் வாசித்தவர்கள். கலா மாஸ்டரின் அண்டத்திலே அத்திறமையை ”கிழிகிழி”யென விளிப்பர். அற்புத வாசிப்பு. அதை விட முக்கியமானது தம்புரா வாசித்த இரு பெண்மணிகளில் ஒருவர். நான் V rowவில் இருந்து பார்த்தபோதிலும், திருடன் கண்ணுக்கு பளிச்செனத்தெரியும் நகை பீரோபோல் தோன்றினார். She was glittering, literally. அவ்வப்போது இயல்பாய் அவர் சிரித்த சிரிப்பு வினோபா பாவேயின் நேரடிச்சீடனான என்னையே சற்று சிதிலப் படுத்திவிட்டதென்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள். இதையெல்லாம் விட மிக மிக முக்கியமானது இந்த பாராவின் ஆரம்பத்திலே ஜெயஸ்ரீயை நித்யஸ்ரீ எனக் குறிப்பிட்டது. இதைக் கவனிக்கலன்னா பதிவு உங்களுக்கு போரடிக்குதுன்னு அர்த்தம், போய் நியூ இயர் கொண்டாடுங்க.

      அரங்கிலே கண்ட மற்றொரு விஷயம் பாடல்களின் இடையே ரஸிகர்கள் சிலர் “ப்ச்ச் ப்ச்ச்ச்” என உச்சுக்கொட்டினர். அருகிலிருந்த நியந்தாவிடம் “இவங்க சரியா பாடலன்னு உச்சு கொட்றாங்களோ?” எனக்கேட்டதற்கு, இவ்ளோ பெரிய ஞானசூன்யங்கூடவா இத்தன நேரம் ராகம் தாளம் பல்லவி பேசிட்டிருந்தோம் என மனதிற்குள் குமுறியவாறு, “இல்ல, அவங்க நல்லா பாடற எடத்த ரசிச்சு அப்டி பண்றாங்க” என softஆக சொன்னார். Be ye roman italics when you are in rome italy quotes article எனும் விதிப்படி நாமும் கொட்டலாம் என உதடு குவித்து உச்சுக்கொட்ட, அந்நேரமென்று ஒரு ஆண்டி எதேச்சையாய் என்னைப்பார்க்க, வந்த இடத்தில் harassment கேஸில் கைதாக வேண்டாமென்று என் உணர்வுகளைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டேன்.

         அவ்வப்போது ஆங்காங்கே அலையலையாய் மக்கள் ஒத்திசைந்து “ஆஆ” என்று கூறினர். விஜாரித்ததற்கு, அந்த நோட்சில் அவர்கள் அது இன்ன ராகமென்று கண்டுபிடித்ததால் அப்படி ரியாக்சன் என்று விடை வந்தது (அப்போ எல்லாருமே இவ்ளோ நேரம் நம்மள மாதிரி புரியாமத்தான் தலையாட்றாங்களா என, பாடறியே படிப்பறியேன் தந்த KBக்கு மனதளவில் ஒரு ரிப் போட்டுக்கொண்டேன்). 2.30 மணி நேரம் அடாது மழை விடாது பெய்தாற்போல் இசைச்சாரல் சின்ன கேப் கூட விடாமல் மிகச்சிறப்பாகப் பெய்தது.

      அடுத்த வருடம் எப்படியாவது சங்கீத உலகின் ”தமிழச்சி தங்கபாண்டியனான” சுதா ரகுநாதன் கச்சேரிக்குப்போய்விடவேண்டுமன  1366 X 768 எடுத்தாயிற்று. மார்கழி கச்சேரிகளை அறிமுகப்படுத்தியது வாத்தியார் சுஜாதா. அவரின் கற்றதும் பெற்றதும்மில். அவரைப்போலவே நிறைய வயதான மாமாக்கள், சட்டையும் அதற்கு மேலே ஸ்வெட்டரும் அணிந்து வந்திருந்தனர். ஒரு வேளை சுஜாதாவும் வந்திருப்பாரோ என்று தேடினேன். வரவில்லை :'( . வந்திருக்கலாம்.