Skype!

ரெண்டாயிரத்து எட்டாம் வருடம் ரிசஷன் பூச்சி கடித்த பின்னர் உலகளாவியளவில் எகானமி செங்குத்தாகப் படுத்தது. அதே சமயம் கேம்பஸ் ரெக்ரூட்மண்ட் எனப்படும் கேம்பஸ் ரெக்ரூட்மண்ட்டில் வேலை வாய்ப்பு பெற்று பணிக்குச் சேர பல்லாயிரக்கணக்கானோர் காத்திருந்தனர். ந்தா இப்ப ஜாய்னிங் லெட்டர் வந்துரும், அந்தா அப்ப வந்துரும் என எதிர்பார்த்துக்காத்திருந்தோர்க்கு இடியாய் வந்த இ-மெய்ல்கள், வி ரிக்ரெட் டூ இன்ஃபார்ம் எனத்துவங்கி வேலைவாய்ப்பை கால் ஆஃப் செய்துகொள்ளும் மெய்ல். ஒரு சாராருக்கு, மிசின் நிக்கட்டும், நின்னதும் பொறவு என்னாகுதுனு பாப்போம் என்று சில மெயில்கள். திரீ இடியட்ஸ் படத்திலும் அதன் ரீமேக்கான சங்கர் சாரின் நண்பன் படத்திலும் ஒரு ஏழைக் குடும்பம் வருமே, சோத்துக்கு வக்கில்லாத நிலையில். உடுத்த துணிமணிகள் இருந்தனவே தவிர நம்மின் நிலையும் அல்மோஸ்ட் அதுதான். ஏதோ எங்களுக்கே எங்களுக்கென அளவெடுத்து செய்ததுபோல் அப்போது ரேசனில் ஒரு ரூபாய்க்கு அரிசி போட்டனர். அதைத் தந்த கலைஞருக்கு என்னாளும் நம் நன்றிக்கடன்கள். அந்த அரிசியை வைத்துத்தான் சில மாதங்கள் வண்டி ஓடியது. லாங் ஸ்டோரி ஷார்ட், கேம்பசிலேயே வேலை கிடைத்தும் ரிசஷனால் அதில் சேருவது தள்ளிப்போனதால் எதையாவது செய்து தினசரி சோத்துக்காகவேனும் ஏதேனும் செய்யவேண்டிய அவசரகாலநிலை. சர்வைவல் இன்ஸ்டிங்ட் கிக் இன் ஆகி, எண்ணற்ற ஐடியாக்கள் தோன்றியது. க்ரௌட் ஃபண்டிங் முதல் கிராமத்தின் வாரச்சந்தையில் தலைக்கு ஆயில் மசாஜ் வரை ஆலோசிக்கப்பட்டது. பிறகு இறுதியாக, ஓர் அரைகுறையாக ஓடிய கம்ப்யூட்டரை வைத்து துவங்கப்பட்ட கம்ப்யூட்டர் கோச்சிங் செண்டரே Man for the rescueவாக அமைந்தது. Fast forward to couple of months, இண்டர்நெட்டும் இணைந்துகொள்ள, ஓரு ஓட்டை கம்ப்யூட்டர் மூன்று நல்ல கம்ப்யூட்டர் என வளர, அப்போதுதான் ஸ்கைப் கைவந்தது. ஊரில் பலரின் இணை, துணை, சகோதர, தந்தைய நபர்கள் அயல்நாடுகளில் வசிக்க, அவர்களைத் தொடர்பு கொள்ள இருந்த ஒரே வழி ISD தான். அது அநியாயக் காசு. ஏர்மெயிலில் மடலிட்டால் குறைந்தது இரண்டு வாரங்களாவது ஆகும் போக்குவரத்துக்கு. வெளிநாடுகளில், டெக்னாலஜியின் தயவால் அங்கிருப்பவர்கள் (அங்கே பெற்றோல் நிலையத்தில் பெற்றோல் ஊத்துபவர் முதல், பெயிண்டிங், வண்டியோட்டும் வேலைகள் செய்பவர் வரை) இண்டர்நெட்டில் பேசும் முறைமையை அறிந்து வைத்திருந்தனர். சிலர் ISD கால் இல்லாமல், எதோ ஒரு இண்டர்நட் கால் கார்டு எடுத்தும் பேசுவர். ISDயளவுக்கு இல்லாமல் அதில் கொஞ்சம் குறைந்த அமௌண்ட்டில் பேச முடிந்தது. நம்மூர் மற்றும் அக்கம்பக்கத்து ஊரைச் சேர்ந்தவர்கள் 99% ப்லூ காலர் வேலைகளுக்குச் செல்பவர்கள்தாம். குடும்ப பாரத்தைப் போக்கவும், ஏற்பட்ட கடனைத் தீர்க்கவும் பலர் வேண்டா வெறுப்பாகவே செல்லுவர். சும்மாவே ஊரைப் பிரிதல் என்பது அவர்களுக்கு இயலாத காரியம். அதிலும் இப்படிப்பட்ட நிலைகளில் செல்லும்போது வீட்டின் ஞாபகம் இன்னும் வாட்டும். இந்த இண்டர்நட் காலிங்குகளில் இருந்த இன்னொரு அசௌகரியம், அவர்கள் அங்கிருந்து தான் கால் பண்ண முடியும். இங்கிருந்து செய்யவியலாது. போலவே வெகு நேரத்துக்கெல்லாம் பேச முடியாது. பாஞ்சு நிமிடம் பேச முடிந்தாலே லாட்டரி.

அப்போது கூகுல் மீட், ஸூமும் இல்லை. இருந்த ஒரே ஒப்பற்ற ஆபத்பாந்தவன் ஸ்கைப் தான்.

அயல்நாட்டிலிருப்பரிடம் கணினி இருந்தால் போதும், ஒரு மணி நேரத்துக்கு நூறு ரூபாயில் பேச முடியும், அதுவும் வீடியோவில் பார்த்துக்கொண்டே பேசலாம் என்பது - புரட்சி என்றால் என்ன, வைரல் என்றால் என்னவென்பதைக் கண் கூடாகக் காணச் செய்தது. கணினி கற்றுக் கொடுக்க பிட் நோட்டிஸ் முதல் மல்டிலெவல் மார்க்கட்டிங் வரை முயன்றும் வராத கிடைக்காத பாப்புலாரிட்டி வீச்சு, இந்த ஒரு ஆப் மூலம் கிடைத்தது.

அப்போதெல்லாம் அது ஆப் இல்லை, சாப்ட்வேர் தான். மொபைலில் கொரியன் செட்டுகளும் சைனா நாலு சிம் செட்டுகளும் சக்கை போட்ட நாட்கள் அவை. மொபைல் ஆப்பெல்லாம் சந்தைக்கு வரவில்லை.

அயலகத்தில் தாங்கள் தங்கியிருக்கும் ரூமில் (dorm அல்லது camp)-ல் யாரோ ஒருவர் கம்ப்யூட்டர் வைத்திருந்தால் அதன் மூலம் பேசத் துவங்கினர் அயலகவாசிகள். வெளிநாட்டிலிருந்த பலருக்கு ஸ்கைப் என்பதே புரியவில்லை. அவர்களுக்கு இங்கிருந்தே நாமே ஐடி உண்டுபண்ணிக் கொடுத்து இந்த சைட்டுக்குச் சென்று இந்த ஐடி நம்பரை போட்டால் பேச முடியும் எனக் கொடுத்தனுப்பி, குடும்பம் குடும்பமாக அவர்கள் வந்து பேசுவது ஆனந்தம் பட சீன் போலவே இருக்கும்.

எத்தனைக் கண்ணீர்கள், காதல்கள், ஒருசில ரகசிய காஜிகள் (தனக்கு நிச்சயிக்கப்பட்ட பெண்ணிடம் பால் போல தேகந்தாண்டி ஒனக்கு, அதில் பாலாட மட்டும் கொஞ்சம் வெலக்கேன் எனக் கூறிவிட்டார் ஒரு நமைப்போன்ற காஜியார்! ஐயன்மீர்! கம்ப்யூட்டர் இருப்பது நட்ட நடு ஹாலில், சுத்தி ஆட்கள் இருக்கிறோம் என விளக்கியதும் அந்தப் பெண்ணுக்கும் அந்த அவசரக்குடுக்கை அபௌட் டு பீ மாப்பிள்ளைக்கும் முகம் போன போக்கு!!! எழுதி மாளாது!)

ஒரு மணி நேரத்துக்கு, குடும்பமே சேர்ந்து, அதுவும் பார்த்துக்கொண்டே பேசினாலும் நூறு ருபாய்தான் என்பது மக்கள் மத்தியில் பேராதரவைத் தந்தாலும் ஆங்காங்கே எஸ்டீடி பூத் வைத்திருந்த சிலருக்கு எரிச்சலைத் தந்ததுதான். போட்டிக்காக அவசரமாக ஒரு பல ஆண்டாக பூத் வைத்திருந்த ஒருவர் கம்ப்யூட்டர், இண்டர்நெட் வாங்கியதும் பிறகு அதில் ஏற்படும் அத்தனை பிரச்சினைக்கும் அவர் நம்மையே அழைப்பதும், நாமும் அன்புக்காக அவரிடம் காசு வாங்காமல் ரிப்பேர் செய்து கொடுத்ததும் (லூசுக்கூது ப்ரோ நானு) தனிக்கதைகள். ஒரு டீ குடித்து ஆற அமர உட்கார்ந்து யோசித்தால் இந்த ஸ்கைப்பேசின கதைகளே பல தேறுகிறது.

வந்த வருமானத்தை வைத்து நல்ல வெப்கேமாக அப்க்ரேடு செய்து, 'முன்னக்கி இப்ப நல்லா பளிச்சுனு இருக்கு பாக்க' என மக்களுக்கான நல்ல UX வழங்கி, கிட்டத்தட்ட, ஒரு கம்யூனிகேசப் புரட்சியின் பங்குதாரராக நம்மையறியாமலேயே இருக்க காலம் பணித்திருக்கிறது. இவை அத்தனைக்கும் சல்லிப்பைசா வாங்காமல் துணை புரிந்திருக்கிறது ஸ்கைப் என்பதை இப்போது நினைத்தால் ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.

ஒரு காலத்தில் உண்மையிலேயே குடும்பத்துக்குச் சோறு போட்ட app. லேசாக Nostagic கண்ணீர் வருகிறது. RIP Skype.