ஒரு சொல்
நமக்கு இருக்குற ஒரு நல்ல குணமா சிலர் சொல்லக்கேட்டது empatheticகா இருக்கறது. எனக்கு இருக்கற கெட்ட குணம்னு நான் நெனைக்குறதும் அதுதான். அந்த குணம் இயல்புல வந்ததுலாம் இல்ல. அதுக்குக் காரணமா இருந்தது நான் படிச்ச, பார்த்த பலர்னாலும் முதல் காரணமா நெனைக்கறது என்னோட அக்கா ஒருத்தங்க. Empatheticகா இருக்கறதுக்கான முதல் விதை அவங்கதான் போட்டாங்க. அது எப்பன்னு கூட நெனவிருக்கு. 90களின் பிற்பகுதி. உடன்பிறந்த, ஒண்ணுவிட்ட, தூரத்துன்னு அத்தனை சொந்தங்களும் ஊருக்குப் போயிருந்தோம். Must be some marriage or ramzan or annual vacation. எங்க வீட்டு வாசலுக்கு முன்ன நெறய எடமிருக்கும். ஒரு லாரி, கார் மற்றும் ஒரு மாட்டுக் கொட்டகையளவு அகலம். அங்க கிட்டத்தட்ட 12+ உருப்படிகள் விளாண்டுட்டு இருந்தோம். இப்பிடி கூட்டமா புள்ளைங்க இருந்தாலே அங்க ஐஸ்வண்டிக்காரர் வரது இயற்கை தான? சைக்கிள்ல ஐஸ் வித்துட்டு வந்தார். அப்பல்லாம் கொஞ்சம் வசதியாதான் இருந்தோம். அப்பல்லாம் ஐசும் சீப்பாதான் இருந்துது. ஆகவ குச்சைஸ், பாலைஸ், கப்பைஸ், சேமியா ஐஸுன்னு ரெவ்வெண்டு கைலயும் அள்ளினோம். எங்கூரு வெயிலுக்கு வெல்டிங் நெருப்புல காட்ன மெழுகுவத்தி மாதி